دره پادشاهان یا وادی الملوک، محوطه‌ای است که آرامگاه فراعنه و شماری از بزرگان مصر در طول سلسله‌های هجدهم تا بیستم فراعنه در آن واقع شده است. مهم‌ترین مقبره واقع شده در این محوطه که در کرانه غربی رود نیل قرار دارد، آرامگاه توتانخامن است که کشف آن در 4 توامبر 1922 توسط هوارد کارتر، باستان‌شناس انگلیسی، یکی از بزرگترین کشفیات باستان‌شناسی در قرن بیستم لقب گرفته است.
دره پادشاهان خود به دو بخش شرقی و غربی تقسیم شده است که بخش اعظم آرامگاه‌های مهم در قسمت شرقی آن واقع شده است و در حال حاضر امکان بازدید عمومی تنها از یکی از آرامگاه‌های قسمت غربی وجود دارد.
دره پادشاهان مصر در مجموع 60 آرامگاه را در خود جای داده است که بین سال‌های 1539 تا 1075 پیش از میلاد به عنوان مدفن پادشاهان و بزرگان مصر مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند.
بزرگترین آرامگاه دره پادشاهان، آرامگاهی موسوم به KV5 است که برای پسران رامسس دوم ساخته شده است و در آن لااقل 67 مقبره شناسایی شده است. این آرامگاه که در سال 1955 کشف شده است، پس از کشف آرامگاه توتانخامن، بزرگترین کشف باستان‌شناسی در دره پادشاهان لقب گرفته است.
در طی قرون نوزدهم و بیستم، تقریباً تمامی آرامگاه‌های دره پادشاهان مورد غارت قرار گرفتند و بخش اعظم آثار با ارزشی که همراه با فراعنه دفن می‌شدند، به سرقت رفت. در واقع آرامگاه توتانخامن تنها آرامگاهی بود که محتویات آن دست نخورده باقی مانده بود و به همین خاطر شهرت بسیاری نصیب کاشف خود کرد. این در حالی است که توتانخامن فرعون چندان مهمی نبوده است و در آرامگاه‌های فراعنه دیگر به احتمال زیاد گنجینه‌های عظیم‌تری وجود داشته است.
البته سارقان وارد آرامگاه توتانخامن نیز شده بودند، اما ظاهراً کارشان به دلیلی کارشان را ناتمام می‌گذارند و آرامگاه را تقریباً دست نخورده ترک می‌کنند. چند نفری از اعضای تیم باستان‌شناسی دکتر کارتر نیز چندی پس از کشف آرامگاه توتانخامن به دلایل مشکوکی می‌میرند و همین امر موجب شهرت افسانه نفرین شده بودن مقابر فراعنه و به خصوص مقبره توتانخامن شده است.