گاهان بار نام شش جشن، در شش موقع از سال بوده‌است. بنا بر عقیده? ایرانیان کهن، اهورامزدا، عالم را در یک سال آفرید و در هر نوبت از نوبت‌های شش گانه، از آفرینش یک قسمت از عالم و موجودات آن: آسمان، آب، زمین، گیاه، جانور، و انسان فارغ شد. هر یک از این نوبت‌های شش گانه را، گاهان بار یا گاهنبار گویند. در هر یک از شش گاهنبار، مراسم دینی خاصی معمول بوده و مردم نیز می‌بایست «میزد»‌ها (میهمانی‌ها) کنند و خورند و دهند تا «کرفه» (ثواب) بسیار برند و گرنه «بادافره» (جزا)ی آن را ببرند. جشن هر گاهنباری پنج روز به طول می‌انجامید که روز پنجم از سایر روزها با اهمیت تر بوده و جشن اصلی به شمار می‌رفته، در حالی که در چهار روز نخست، مقدمات و تشریفات انجام می‌شده‌است.

Maidh-yo-zarem  : (میدیوزَرِم) – میانه بهار یا میانه فصل سبز – وقتی که سبزیجات تازه به وفور یافت می شود. ( از دهم تا چهاردهم اردیبهشت )

Maidh-yo-shema  : (میدیوشـِم ) – میانه تابستان – زمان برداشت محصول غلات ( از هشتم تا دوازدهم تیر ماه )

Paiti-shahem  : (پَـتیَـه‌شَـهیم) – پایان تابستان – زمان برداشت محصول میوه جات ( از 21 تا 25 شهریور )

Aya-threm  : (اَیاثرِم ) - آغاز فصل سرما – کاشت محصولات زمستانی ( از 21 تا 25 مهر )

Maidh-ya-rem  : (میدیارِم) – زمان استراحت کامل ( از 11 تا 15 دی ماه )

Hamas-path-maedem : (هَـمَـسپَـت‌مَـدَم) : برابری شب و روز یا برابری سرما و گرما (منظور پایان زمستان و هنگام اعتدال بهاری) – آماده شدن برای باز زنده شدن طبیعت ( از 25 تا 29 اسفند )

( تاریخها مطابق تقویم فعلی است )