معابد و کاخ ها - گزیده ای از تاریخ تمدن جهان باستان (ایران، مصر‍، یونان

بازدیدها: 7456076 امروز: 22
[ My Home Page ]
[ My TelegramD ]
[ MyBlog ]
[ About Me ]

Eni kazemi
«و دیدم که تمدن یعنی دشنام یعنی کینه،نفرت یعنی آثار ستم هزاران سال برگرده و کشته اجداد من»دیوار چین،دیدم خویشاوندان من نیز در دیوار چین مدفون شده اند انجا که بردگان باید کار میکردند و هر برده ای که نمی توانست بار سنگین این سنگها را بکشد بلافاصله فرمان می آمد،برای جنازه او که در جلد این دیوار بگذارند و رویش را ماله کنند و این چنین دیوار عظیم چین ساخته شد و همه تمدن ها و همه دیوارها و بناهای عظیم بشری...(دکتر علی شریعتی).

.:اشتراک:.

این وبلاگ توسط انی کاظمی در سال 1386 بنا نهاده شد و سالها فعال بود، مدتی بعد که امکانات وبلاگ پاسخ گو نبود وبسایت tarikhema.ir راه اندازی شد. بعد از مدتی فعالیت فیلتر شد و هم‌اکنون آدرس سایت تاریخ ما با tarikhema.org در دسترس علاقه مندان تاریخ ایران و جهان باستان است.

.:Logo:.

.:Archive:.

زیگورات ها:.

خیلی وقت بود که میخواستم راجع به زیگوراتها بدانم تا اینکه اوائل سال 1383 سفری به شهر باستانی کاشان داشتم (قدیمی ترین شهر جهان) بین راه کاشان و باغ فین تپه سیلک قرار دارد. بغیر از آثار و ظروف بسیار زیبا و قدیمی بدست آمده تعدادی اسکلت انسان مشاهده کردیم که بصورت موزه کوچکی در محوطه سیلک بنمایش گذاشته بودند. در اینجا از آقای صادق ملک شهمیرزادی سرپرست طرح بازنگری سیلک و همکاران محترمشان تشکر میکنم که این اطلاعات مفید را در اختیار بنده گذاشتند. همچنین میراث فرهنگی شهرستان کاشان و فرمانداری و ستاد توسعه گردشگری کاشان. از تپه سیلک و زیگورات بجا مانده تصاویری تهیه نموده و بهمراه چند زیگورات دیگر تقدیم شما میشود.ادامه مطلب...

.: by Eni kazemi .: یکشنبه 87/1/4:. [ آرشیو نظرات شما*] :.

کلمات کلیدی مطلب : معابد و کاخ ها

تاریخ تمدن جهان باستان - کتاب های تاریخی - افسانه های تاریخی - مشاهیر - تبادل لینک - خرید کتاب - آهنگ های قدیمی - تاریخ تمدن جهان باستان - بیت ناب - تک بیت -

کاخ ها و بناهای هخامنشی:.

تالار آپادانا، تخت جمشید

هخامنشیان در اقامتگاه های خود بناهایی را می ساختند
که می بایستی مبین قدرت و عظمت حکومت باشد. در دوران هخامنشیان یک سبک
معماری مخصوصی به وجود آمده بود که در آن سنن و آداب ملل مختلف ساکن در
کشور هخامنشتیان جلوه گری می کرد. یکی از آثار اولیه معماری هخامنشیان،
کاخ کورش است که در نخستین اقامتگاه هخمانشیان در پاسارگاد (پازارگاد) بنا
شد و عبارت از یک رشته ساختمانهایی بود در میان باغ و محصور به دیوار.

در ویرانه این کاخ، کتیبه بسیار قدیمی محفوظ مانده که می گوید : "من
هستم کورش شاه هخامنشی." در پاسارگاد آرامگاه کورش نیز محفوظ مانده و آن
بنای کوچکی است از سنگ که شبیه به خانه مسکونی با سقف دو پوششی و در روی
پایه و شش پله پله بلند قرار گرفته است. در این بنا هیچ گونه تزئیناتی
وجود ندارد.

این مقبره از سایر مقبره های پادشاهان، که به معنی و مفهوم واقعی کلمه از
بناهای معماری بشمار نمی روند، متمایز است و عبارت از حفره ای است که در
درون صخره ای به وجود آمده و با برجستگی های حجاری و تزئینات معماری تزئین
شده است. طبق گفته مورخان باستانی در این مقبره بر روی بستر طلا جسد
مومیایی شده کورش قرار داشته است.

در پاسارگاد و نقش رستم که مقبره پادشاهان در آنجا قرار دارد،
ابنیه عجیبی به شکل برج های بلند که فاقد پنجره و تزئینات است، باقی مانده
و اینطور به نظر می رسد که این بناها در قدیم معابدی بوده اند. داریوش در
کتیبه خود در بیستون می نویسد که وی معابدی را که گوماتا (یکی از مغ های
شورشی) ویران کرده بود تجدید بنا کرده است. علاوه بر برجهای اسرارآمیزی که
اشاره شد، از آثار مذهبی، محراب های بزرگ سنگی و محل هایی را می توان ذکر
کرد که به منظور پرستش اختصاص داشته و مسقف نیستند.

آرامگاه خشیار یکم، نقش رستم

در تخت جمشید که از دوره سلطنت داریوش اقامتگاه
پادشاهان بوده، ابنیه به سبک کاخ ها اهمیت زیادی دارد. کاخ های تخت جمشید
در روی یک سکوی بلند قرار گرفته و با وجود داشتن اشکال مختلف معماری
ساختمان واحدی را تشکیل می دهند که قدرت و عظمت دولت هخامنشیان را نمایان
می سازد و از آثار ملتی است که موسس و موجد هنر و صنعت دوره هخامنشیان
بوده است.

کلیه این ابنیه، به استثنای یکی از آنها که به دوره اردشیر سوم تعلق
دارد، طبق فرمان داریوش و خشیارشا بنا شده و ما می توانیم از روی آنها در
باره وسعت فعالیت ساختمانی این پادشاهان و سبک معماری دوران شکوه و جلال
دولت هخامنشیان قضاوت کنیم. در تخت جمشید دو نوع ساختمان به خوبی به چشم
می خورد یکی "تاچار" قصر زمستانی، که در زمان داریوش ساختمان آن آغاز
گردید و دیگری "آپادانا" سالن روبازی که بر روی ستونهای بلند باریک با
پوشش چوبی استقرار دارد. این قصر در زمان داریوش بنا شد و در زمان خشیارشا
و اردشیر اول تجدید گردید. سالن صد ستونی هم که در زمان خشیارشا بنا شده
از همین نوع محسوب می شود.

بنای قصر داریوش که در اقامتگاه دیگر پادشاهان در پایتخت قدیم
عیلام، یعنی شوش ساخته شده، نوع دیگری است. در آنجا ابنیه قصر در اطراف
حیاط مرکزی بر صبق اصول معماری ماورای دجله و فرات متمرکز شده است.

کلیه این آثار مختلف معماری، حاکی از سنن مختلفی است که بر اساس
آنها سبک معماری دوران هخامنشیان به وجود آمده است. تردیدی نیست که هنر
هخامنشیان از لحاظ این که یک هنر درباری بوده و از لحاظ عظمت و جلال می
بایستی قدرت و جبروت پادشاهان را نمایان سازد، به دست ملل و قبایل گوناگون
بنا شده و خود ایرانیان در بنای آن کمتر کار کرده اند.

در این هنر علاوه بر عناصر هنر محلی ایرانی، عناصری نیز از هنر بین
النهرین و مصر و یونان نیز به چشم می خورد. در شوشو از روی کتیبه داریوش
اول معلوم می شود که استادان کلیه ملل در ساختمان کاخ، که نشانه قدرت و
عظمت حکومت هخامنشیان بوده است، شرکت داشته اند.

از کتاب تاریخ ایران باستان نوشته میخائیل میخائیلوویچ یاکونوف ، ترجمه روحی ارباب

.: by Eni kazemi .: جمعه 87/1/2:. [ آرشیو نظرات شما*] :.

کلمات کلیدی مطلب : معابد و کاخ ها

معبد تدفینی رامسیوم ::.

رامسیوم (Ramesseum)
در تبس بین نخستین سال تا دوازدهمین سال سلطنت رامسس دوم بدین منظور ساخته
شد که معبد تدفینی وی باشد. هنگامی که این معبد باشکوه در مقیاسی بسیار
بزرگ به طول 300 متر و عرض 200 متر توسط معماری به اسم "پنره" (Penre)
طرح گشت، خطایی فاحش، کیفیت و ثبات جاودانگی بنا را مخدوش کرد و آن، احداث
معبد در مکانی بود که هر ساله طغیان نیل آن را دربر می گرفت. در همان مقطع
زمانی که رامسیوم درحال ساخت بود، معبد ستی اول در ابیدوس، رو به ویرانی
نهاده بود.

طرح این بنا به طور کامل، مشابه دیگر معابد است: در جوار رود نیل قرار دارد، دارای دروازه بزرگ دو برجی ورودی، حیاطها، تالارهای ستوندار و اتاقهای مقدس تاریک و سرپوشیده ای می باشد.

دو بخش معبد، در
قیاس با دیگر قسمتها، بسیار جالب توجه هستند. نخست دو تندیس عظیم الجثه
سقوط کرده رامسس دوم به ارتفاع 17 متر است که سیمایی دراماتیک به مجموعه
داده و دیگری، بخش کارکنان می باشد که در دیگر معابد، قسمت مذکور در فاصله
دورتری نسبت به حرم مقدس واقع می شود و یا کلاً توسط عوامل انسانی یا
طبیعی از بین می رود، درحالیکه این بخش در رامسیوم، به طور غیر معمولی
سالم باقی مانده است.

رامسس
دوم خواهان به حد کمال رسیدن معابد خود به منظور تحت تأثیر قرار دادن مردم
و خدایان و همچنین محفوظ نگاه داشتن پیوند و یگانگی خود با خدایان بود.
درحالیکه امروزه، ویرانه های این بنا در مقابل بازدیدکنندگان با وجود
تندیسهای درهم شکسته وی بر روی زمین، فاقد آن ابهت و کمال مطلوب رامسس دوم
می باشد .

.: by Eni kazemi .: سه شنبه 86/12/28:. [ آرشیو نظرات شما*] :.

کلمات کلیدی مطلب : معابد و کاخ ها

مجموعه معابد آمون- رع ::.

معبد آمون- رع (Amon-Ra)
در کرنک کاملترین و پیچیده ترین اثر معماری مصر باستان است. از دوره
پادشاهی میانه، تبس مرکز آیین پرستش آمون بود و کرنک نیز تبدیل به مهمترین
مکان مذهبی آمون- رع در دوره پادشاهی جدید گردید. این مجموعه معبد دارای
دو محور اصلی شرق به غرب، در راستای مدار خورشید در آسمان با مضمون
«خورشید در بهشت» و دیگری، محور جنوب به شمال، در جهت حرکت رود نیل به
معنای «قدرت مطلق خدایان و فرعون».

این
بنا که از حدود سال 2000 قبل از میلاد شروع به ساخت شد، تا سال 220 پیش از
میلاد تکمیل و بخشهایی به آن افزوده گردید. در واقع، در ساخت این مجموعه
معابد، حدود پنجاه نفر از فراعنه مصر شرکت داشتند که از اواخر دوره
پادشاهی کهن تا سلسله بطالسه بر این سرزمین حکمرانی نمودند، اما قسمت عمده
معبد کرنک در زمان رامسس دوم احداث گردید.

خیابانی
به طول 113 متر و عرض 15 متر که اسفینکسهایی با سر قوچ (نماد خدای آمون)
در دو سمت آن وجود دارد، به نخستین و بزرگترین دروازه دو برجی معبد منتهی
می شود. این دروازه ورودی، 113 متر عرض و 43 متر بلندا دارد و در دوره
رامسس دوم احداث گردیده بود.

نکته
شایان توجه در اسفینکسهای دو سمت، قرار دادن تندیسهای کوچکی از رامسس دوم
در میان دو پای جلویی حیوان ترکیبی است؛ چنین کار فروتنانه ای از این
فرعون که همواره خود را "خـدای خدایان" قلمداد می کرد و تندیسهای عظیم
الجثه بسیاری از وی به یادگار مانده است، منحصر بفرد می باشد.

خیابان
مذکور، به خیابانی دیگر از اسفینکسهایی با سر انسانی می پیوندد که به معبد
لوکسور منتهی می شود و در مجموع، 2/3 کیلومتر طول دارد.

معابد
کرنک شامل معبد آمون – رع در دوره رامسس سوم، معبد ستی دوم، معبد موسوم به
میلیونها سال، تک ستونهای یادمانی توتموس اول و حتشپ سوت و همچنین نه
دروازه ورودی است. این مجموعه، مادر بناهای مذهبی مصر می باشد، چراکه
معابد پرستش خدایان سه گانه تبسیها، یعنی آمون- رع، موت (همسر خدای آمون)
و خونسو (پسر آمون- رع و موت و رب النوع ماه) است. با استناد به گزارشها،
در سده دوازدهم پیش از میلاد، نزدیک به 80 هزار کارگر و برده در این مکان
مشغول به کار بوده اند.

.: by Eni kazemi .: سه شنبه 86/12/28:. [ آرشیو نظرات شما*] :.

کلمات کلیدی مطلب : معابد و کاخ ها

این
معبد که در دوره رامسس سوم احداث گردیده، وقف آمون- رع شده است. معبد از
لحاظ ویژگیهای معماری، کاملاً با دیگر معبد دوره پادشاهی جدید مشابهت
دارد. معبد رامسس سوم در شرق حیاط اتیوپیایی که پشت دروازه اصلی ورودی
معبد می باشد، واقع گریده است.

حیاط
معبد مذکور، از سه طرف با ستونهای اوسیریس احاطه گشته. ستونی بلند با
سرستون پاپیروس گشوده شده در عمارت کوشک مانند تاهارکا، پادشاه اتیوپیایی
(سلسله پادشاهی بیست و پنجم که حدود 700 پیش از میلاد بر مصر فرمانروایی
می کردند)، وجود دارد. این ستونها با 08/21 متر ارتفاع، وظیفه نگهداری از
سقف چوبی را بر عهده داشته اند.

تالار
ستوندار، 102 متر در جهت شمالی- جنوبی و 53 متر از شرق تا غرب وسعت دارد
که 134 ستون در آن موجود می باشد و در نوع خود، بزرگترین تالار ستوندار
معماری مصر باستان محسوب می شود. هر ستون 23 متر بلندا دارد و دارای
سرستونهایی با طرح پاپیروس گشوده شده (زنگوله ای) می باشد. در واقع، این
فضا به جنگل ستونها می ماند که فاصله بین آنها و بازی سایه و روشن ستونها
منظره بسیار زیبایی را خلق می کند.

ارتفاع
ستونهای بخش مذکور نسبت به ستونهای جانبی که در دوره هورمحب شروع به ساخت
گردید، متفاوت بود. تالار ستوندار اصلی سپس توسط ستی اول و رامسس دوم
تکمیل گشت و در نهایت توسط رامسس چهارم کامل شد. این بخش از مجموعه،
کماکان بزرگترین تالار در بین تمامی بناهای مذهبی جهان محسوب می شود.

ردیف
ستونهای راستای محور مرکزی تالار ستوندار که دارای سرستونهایی به صورت
پاپیروس گشوده شده می باشد، 20 متر ارتفاع، 6/3 متر قطر و محیطی معادل 15
متر در بخش فوقانی خود دارد. ستونهای با سرستون پاپیروس بسته (غنچه ای)
نیز 01/14 متر بلندا دارند. نقوش برجسته فراونی، تمامی جداره ستونها را
دربر می گیرد.

تک
ستونهای یادمانی آنسوی تالار ستوندار که در زمان توتموس اول ایجاد گردیده،
23 متر بلندا و 143 تن وزن دارند. دیگر تک ستونهای یادمانی، متعلق به زمان
حکمرانی حتشپ سوت است و دارای 30 متر ارتفاع و 30 تن وزن می باشند که بین
چهارمین و پنجمین دروازه ورودی واقع گردیده اند.

تالار
اعیاد که معبد میلیونها سال نیز نامیده می شود، تالاری ستوندار است با دو
ردیف ده تایی ستون در مرکز و سی و دو ستون تزئیناتی با مقطع مربع نیز در
محیط پیرامونی. دو ردیف ستونهای ده گانه, وظیفه باربری سقف تخت تالار را
برعهده داشتند که دارای ارتفاعی بلندتر از سقف بخشهای پیرامونی این فضای
زیبا بود و این باعث بوجود آمدن ردیف پنجره زیر سقفی، جهت هدایت نور به
درون معبد میلیونها سال می شد. این تالار زیبا در دوره حاکمیت توتموس سوم
احداث گردید.

مجموعه
معابد کرنک، همچنین دارای تعداد بسیار زیادی تندیس فراعنه می باشد که هم
به صورت نشسته در کنار دروازه ها قرار دارند و هم به صورت ایستاده، به
ویژه در قالب ستون یا متکی به دیوار همجوار خود. تمامی جدارها نیز اعم از
دیوارها، ستونها و تک ستونهای یادمانی، مملو از نقوش برجسته می باشند و
بیشتر آنها اختصاص به خدایان و فرعون ها دارند.

.: نوشته های آرشیو نشده :.