شهر باستانی پترا یکی از عجایب هفت گانه:.

پترا بخش 2

به شهادت تاریخ * " پترا " پایتخت حکومتی مقتدر بود که با جسارت هر چه تمامتر * اجازه عبور از ان دره سنگی عمیق را به متجاوزین نمی داد و به خصوص در برابر قدرت امپراتوری رم باستان ایستادگی می کرد .
از قرن چهارم تا قرن دوم پیش از میلاد به مدت 200 سال * پترا پایتخت  پادشاهی " نبطی ها " بود . در این دوران پترا به اوج شکو فا یی  و تمدن خود رسید .
تاریخ نویسان درباره  نبطی ها می نویسند که این قوم به احتمال زیاد از عربستان جنوبی برخاسته و به مرور زمان راه به خاور میانه برده بود . اینان جمعیتی نزدیک به 10 هزار نفر را تشکیل می دادند که به صورت بادیه نشینی در صحرای " ارا باح " چراکنده بودند .
" نبطی ها" صحرا را وطن خود می نامیدند و با شجاعت بسیار از ازادی وامنیت ان پاسداری می کردند . به همین جهت بازرگانان علاقمند بودند که کاروان خود را از این صحرای امن عبور دهند و از چشمه موسی که دیگر " عین موسی " نامیده می شد اب بنوشند و از ان بازدید کنند .
رفته رفته پترا راه تجاری و بازرگانی بسیار با اهمیتی شد که سوریه را به دریای سرخ و هندوستان را به خلیج فارس و مدیترانه مربوط می کرد . این موقعیت به حکمرانان پترا امکان داد تا پایتخت خود را تبدیل به مرکز مهم داد وستد  ادویه و عاج هندی * بخور عربی * ابریشم چینی * طلای مصری  و فلفل فینیقی کنند.
به این ترتیب نبطی های چادر نشین و صحرا گرد تبدیل به شهرنشینا نی شدند که در قصر هایی ساخته شده در دل تخته سنگها و صخره های عظیم زندگی می کردند و پایتخت انها , پترا ,از زیبا ترین و تماشایی ترین شهرهای دنیای باستان بود .
 

 

شکوه خیره کننده پترا و اوازه ثروت ان * سرانجام امپراتوری رم را به طمع تصرف ان انداخت و در سال 106 بعد از میلاد * " ترابا نوس " امپراطور رم یکی از سرداران خود را با لشکری عظیم روانه وادی موسی کرد . با پیروزی رومیان * پترا جزئی از امپراطوری رم شد و یک دوره دیگر از عظمت را طی کرد . این شهر به تدریج رومی شد و اندک اندک خصوصیات فرهنگ نبطی از ان رخت بربست .
در قرن سوم میلادی * با توسعه دیگر راه های تجاری و به وجود امدن مسیر های جدید برای کاروانها که از پترا نمی گذشتند ضربه ای مرگبار بر اقتصاد پترا وارد امد و این شهر به سوی زوال تدریجی رفت .
در سال 636 میلادی * پس از نبرد نبرد معروف " رودخانه یرموک " که بین مسلمانان و مسیحیان در گرفت * کنترل پترا به دست مسلمانان افتاد اما از انجا که پترا بر سر راه زیارتی مکه قرار نداشت * باز هم به بوته فراموشی سپرده شد .
با شروع جنگهای صلیبی * پترای نیمه ویران به وسیله نیروهای مسیحی اشغال شد . بقایای سه قلعه ای که مسیحیان در چترا ساختند * هنوز هم مشاهده می شود .
در قرن سیزدهم ( سال 1276) بار دیگر پترا را مسلمانان فتح کردند ; ولی پترا دیگر شهری اباد و مجلل نبود . بلکه ویرانه ای گمنام و فراموش شده بود که نظیر تمدنهای باستانی * تنها از ان در افسانه ها یاد می کردند .
در اوایل قرن نوزدهم میلادی ( سال 1812) * یک مسافر سویسی به نام " لودویک بورکهارت " در حالی که با نام مستعار " شیخ ابراهیم " عازم مکه بود تا بتواند شهر مقدس مسلمانان را مشا هده کند نظرش به " شهر سنگی پترا " جلب شد . او در بازگشت از جهانگردی خود نوشت " در میان صحرایی بی حفاظ که هیچ مسافری بدان پای نمی گذارد * در اعماق وادی موسی * یکی از شگفت انگیز ترین اثار هنری باستان با خصوصیات باور نکردنی وجود دارد که ..."
این گزارش باعث شد که مسافران دیگری نیز راه  " بورکهارت " را طی کنند .
در سال 1893 یک هنرمند نقاش به نام " دیوید رابرتز " به پترا رفت و اثاری زیبا و گویا از این شهر سنگی تهیه کرد که نام پترا بر سر زبانها انداخت .
چنین بود که پترا دوباره متولد شد و به عنوان یکی از جاذبه های توریستی خاور میانه * درهای خود را به سوی مردم جهان گشود .
اما پترا در خطر نابودی است . طوفاهای شن * افزایش رسوب نمک در سنگها و باران های موسمی به بناهای سنگی پترا اسیب می زنند و این یادگار برجسته بشری را پیوسته در معرض خطر نابودی قرار می دهند .
پترا در فهرست " میراث فرهنگی جهان " قرار دارد و همانطور که قبلا گفته شد جزء یکی از عجایب هفتگانه جدید قرار گرفته است و به عنوان کنجینه ای بسیار با ارزش به ثبت رسیده است . به این علت تلاش همه جانبه ای صورت می گیرد تا از نابودی نجات یابد . اما عوامل فرسایش و تاثیرات شدید انها هر تلاشی را با دشواری روبه رو می سازد .
کنترل مسافران و رفت وامد توریستها به اسانی ممکن نیست . مردمی که به تماشای پترا می ایند خود عاملی برای ویرانتر شدن پترا هستند .
در بررسیهای باستانشناسی * انواع چسب ها را که بتواند به استحکام سنگها کمک کند و در مقابل اب غیر قابل نفوذ باشند به کار گرفته اند .
جهت وزش باد و میزان قدرت تخریبی ان در منطقه پترا اندازه گیری شده است .
برای کنترل مسافران و محدود کردن عده بازدید کنند گان * تدبیرهایی از سوی وزارت جهانگردی و دانشگاه یرموک ( کشور اردن ) و سازمان اثار باستانی در ایالات متحده امریکا صورت گرفته است و... با وجود این پترا همچنان در خطر است و این پایتخت سرخ رنگ ساخته شده در دل سنگ به دست مردمی که قرنهاست به فراموشی سپرده شده اند اینک با شتاب هر چه تمامتر در حال فروپاشی است.
write by: meraj marjani )( برگرفته از کتاب کاوش در گذشته )

 

 

قلمرو اسرار بی پایان
از زمانی که اولین دریا نوردان در هزاران سال پیش به دریا نوردی پرداختند، اقیانوسهای پهناور و متلاطم را سرچشمه افسانه ، معما، مکانهایی با موجودات عجیب و در تصرف نیروهای ناشناخته می پنداشتند .
مردان دریا همه جا سخن از پری های دریایی می کردند که نیمی از بدن انها ماهی و نیمی دیگر انسان بود . یونانیان از جادوگری بنام سیرک (circe) نام می بردند . " دخترکانی پرنده با بالهای بلند که با خنده ها و اوازهای دلنشین ملوانان را به دام میانداختند ونابود می کردند " دریانوردان اوازاسکاندیناوی " کراکن" را میخواندند . کراکن هیولایی به طول 200 فوت (60 متر ) با پوستی فلس مانند و چشمان اتشین بود که کشتی ها را در هم می شکست و ملوانان را نابود می کرد .
در اواخر قرن هجدهم " کارلوس لینا ئوس ( پدر گیاه شناسی جدید ) افسانه کراکن را جدی گرفت . او از قول ملوانان نوشت ، این موجود انچنان قوی است  که شجاع ترین و قدرتمند ترین ملوانان را به اعماق دریا می برد ، تا انجا که برخی تصور می کردند که این نیروی فوق العاده از خود دریاست . هنگامی که کریستف کلمب اولین بار به دریای"  سارکاسو " که در نیمه راه اقیانوس کبیر قرار داشت ، رسید ملوانان خرافاتی کشتی او پس از برخورد به علف های ضخیم دریایی به تصور اینکه در دام کراکن افتاده و برای همیشه نابود می شوند به وحشت افتادند .
مدتها قبل از این ترس از مکانی که ان را مثلث برمودا می خواندند ، وجود داشت .
منطقه ای مرموز که در جایی در شرق برمودا واقع شده است .
 ایوان _ت_ سندرسون ، مثلث برمودا را یکی از دوازده ناحیه ای می دانست که گردابهای مکنده خوانده می شود .
منطقه دیگری که به دریای شیطان معروف است و خارج از سواحل ژاپن قرار دارد ، مکانی که گفته می شود نیرو های ناشناخته موجب ناپدید شدن کشتیها بدون کوچکترین نشانه ای می شود . حتی خلبانان هواپیماهایی را که بر روی اینگونه مناطق پرواز می کنند از اختلال دستگاه کنترل هواپیما ، از کار افتادن بی سیم ، مشاهدات غیر عادی و انحرافای باور نکردنی از مسیر گزارش کرده اند .

تحقیقات تاریخی نشان میدهد که بازی های المپیک از سال 776 قبل از میلاد
آغاز شده است و بعدها در سال 450 قبل از میلاد معبد زئوس توسط معماری بنام
لیبون (Libon) ساخته شد. معبد زئوس بسیار ساده و با معماری معمولی یونان
ساخته شد لذا لازم بود تا به نوعی عظمت و بزرگی زئوس در معبد ترسیم شود.
راه حل چیزی نبود جز یک مجسمه با عظمت از زئوس، مجسمه سازی بنام فی دیاس
(Pheidias) مسئول ساخت این مجسمه با شکوه شد.

فی دیاس تجربه ساخت مجسمه های بزرگ از طلا و عاج را داشت.
کارگاه مجسمه سازی او هنوز در المپیا موجود است، او در آنجا قطعات مجسمه
زئوس را ساخت و پس از پایان ساخت قطعات در معبد آنها را روی هم سوار کرد.

برای سالها معبد زئوس محل جذب ورزشکاران و بازدیدکنندگان از سراسر دنیا
بود. در قرن اول میلاد یکی از امپراتورهای روم بنام گالیگولا (Galigula)
قصد آنرا داشت که این مجسمه زیبا را به رم ببرد. اما در میان راه چهارچوب
هایی که برای حمل مجسمه ساخته بودند شکست و خساراتی هم به مجسمه وارد شد
بعدها این معبد و مجسمه زئوس در قرن دوم میلادی توسط یونانیان مرمت و باز
سازی شد.

در سال 391 پس از میلاد امپراتور یونان تئودسیوس اول (Theodosius
I) بازی های المپیک را ممنوع کرد و درب های معبد زئوس را به روی همه بست.
او بازی های المپیک را تمریناتی برای کفر و شرک می دانست. پس از آن باران،
زلزله و ... آسیبهای جدی به معبد زئوس وارد کرد تا اینکه قبل از قرن پنجم
میلادی یکی از ثروتمندان یونان مجسمه زئوس را از معبد به شهری بنام
کنستانتینوپل (Constantinople) - که امروز جزو خاک ترکیه و حوالی استانبول
است - برد.

مجسمه زئوس در این شهر تا سال 462 سالم نگهداری شد تا اینکه در این سال در
یک آتش سوزی بسیار بزرگ تخریب شد. در نوشته های به جا مانده از یونان
باستان آمده است که "با وجود آنکه معبد زئوس بسیار بزرگ است و با اینکه
مجسمه، زئوس را در حالت نشسته نمایش می دهد اما سر مجسمه تقریبآ به سقف
چسبیده است. ما نگران هستیم اگر چنانچه روزی زئوس بخواهد بایستد، سقف درهم
خواهد شکست!"

ارتفاع مجسمه زئوس حدود 13 متر بود و سطح مجسه به ابعاد 6.5 در 1
متر جای داده می شد، یونانیان باستان مجسمه زئوس را در مراسم مختلف با
زیورآلات خاصی آرایش می کردند. در ارتباط با عظمت و زیبایی این مجسه
جهانگرد معروف یونانی پاسانیاس (Pausanias) می نویسد :

"روی سر این مجسمه تاجی از برگ زیتون قرار داشت و در دست راست او
نشان پیروزی ... در دست چپ او عصای سلطنتی که مینا کاری شده بود و روی عصا
یک عقاب از طلا نشسته بود. کفشهایش طلا بود و لباسهایش از پوست حیوانات و
گل یاس و ... تخت پادشاهی او از طلا، چوب آبنوس و عاج فیل ساخته شده بود."


لازم به ذکر است که مجسمه زئوس یکی از عجایب هفتگانه باستانی می باشد.