داها، دها، داه، داهه یا دَهه نام گروهى از مردم ایرانی و شعبه‌اى از قبایل سکائى بوده‌اند و در طرف شرقى دریای خزر سکنى داشته‌اند و بنام آنان در تاریخ ایران تا حمله? عرب برمی خوریم. داه‌ها با ماساگت‌ها و دیگر قبایل صحرانشین و یا اسکان‌یافته آسیای میانه مربوط بودند. چون از زمانهاى بسیار قدیم از سواحل سیردریا تا صحراهاى جنوبی روسیه محل قبایل ایرانی چادرنشین بوده است از اینرو داهه‌ها از این قبایل بشمار می‌آیند.

کورش بزرگ در آخرین جنگهاى خود با ماساگت‌ها در زدوخورد بوده است و سرانجام بدست آنان کشته شده است. آدین مورخ یونانى قرن اول م. در جزو لشکریان داریوش سوم هنگام جنگ با اسکندر از سواران تیرانداز داهه نام می برد. پَرنی‌ها یکی از قبیله‌های اتحادیه قبایل داه بودند و شاهان اشکانی ایران نیز تبارشان به پرنی‌ها می‌رسد. پرنی‌ها در پایان سده چهارم پ.م. از بقیه قبایل داه جدا شده و به سوی غرب و ناحیه دریای خزر مهاجرت کردند. احتمال ارتباطى میان نام آنان و ناحیه? داهستان یا دهستان می رود.

شاهان پارت در لحظات دشوار جنگ معمولاً از دسته‌جات جنگی و عشیرتی قبایل داه استفاده می‌کردند.