2434 سال پیش در چنین روزی در سال 427 پیش از میلاد ، افلاطون اندیشمند یونان باستان به دنیا آمد .

افلاطون
در 18 سالگی با سقراط آشنا شد و مدت 10 سال را به شاگردی سقراط  به سر
برد. بعد از اعدام سقراط یک سلسله سفر را آغاز کرد که در طی این سفرها از
نقاط مختلفی از جهان نظیر مصر و سیسیل  و فلسطین دیدن کرد که در این سفرها
با اندیشه های  متفاوتی آشنا شد که تاثیر آنها در افکار افلاطون هویدا
است.هنگامی که افلاطون به آتن بازگشت 40 سال داشت. در این زمان بود که
مدرسه معروفش را به نام آکادمی تاسیس کرد. این مدرسه را می توان اولین
دانشگاه محسوب کرد که در آن دروسی نظیر فلسفه ریاضیات و نجوم تدریس می شد.

برای مطالعه افلاطون یقینا بهترین منبع همان آثار اوست که در قالبی
ادبی نوشته شده اند. آثار او به صورت گفت و شنود (مناظره) است که
معروفترینشان «جمهوری» است و همچنین «پوزش» و «ذات عدالت».

با
مطالعه نوشته های افلاطون می توان  به سیر افکار او پی برد. کتب وی را می
توانیم بر اساس دوره ای از زندگی که افلاطون اقدام به نگارش آن کرده است
به سه دسته تقسیم بندی نماییم.

دسته اول کتب و رسالاتی هستند که
در دوران جوانی او نگاشته شده اند. نوشته های این دوران اکثرا دیالوگهایی
بدون نتیجه گیری هستند. سمت و سوی نوشته های این دوران مربوط به فعالیت
های تربیتی است.

آثار دوره میانسالی بر خلاف دوره جوانی حاوی
دیالوگهایی با نتیجه گیری است. درآثار این دوره است که مسایل اساسی فلسفه
فلاطون نظیر ایده و مثل مطرح می گردد . اثر برجسته افلاطون  در این دوره
جمهوریت است.

  و بالاخره آثار دوران کهولت افلاطون که می توان آنها
را آثار دوران پختگی و اصلاح آثار قبلی دانست .برای مثال از آثار این
دوره  می توان به قانون و نوامیس اشاره کرد.

افلاطون در فلسفه  راه
استادش سقراط را دنبال کرد. بدین معنا که دغدغه اصلی او انسان بود و از
فلاسفه طبیعی دور شد.اوقسمت زیادی از تلاش خود را معطوف به حل مسایلی نظیر
اخلاق حق و عدالت کرد.