هوریانها (Hurrians):.

در ناحیه شمال تمدن کاسیت ، مردمانی بنام هوریانها (Hurrians) که احتمالآ
ساکنان بومی جنوب قفقاز بوده اند ، زندگی میکردند. زبان هوریانها با همه
اقوام اطرافشان متفاوت بوده و گمان میرود که در هزاره دوم پیش از میلاد
بسرعت در ناحیه خود پخش شده اند. قلمرو نفوذ آنها از سوی غرب به حدود
دریاچه وان (در ترکیه کنونی) میرسید و همسایه تمدن هاتی (Hatti) و پس از
آن پادشاهی هیتی (Hitti) بوده اند. در حدود 1400 سال پیش از میلاد گروهی
از هوریانها در نواحی کردستان کنونی و شرق ترکیه پادشاهی میتانی (Mittani)
را تشکیل دادند. میتانیها خط میخی آشوریان را فراگرفته و کتیبه هایی از
تمدن خود به جا گذاشته اند. از این مدارک و همچنین کتیبه مهمی که درباره
پیمان صلح بین میتانی و هیتیها بدست آمده ، اکنون میدانیم که حداقل طبقه
حاکم برپادشاهی میتانی از نژاد هندواروپایی و بویژه هندوآریایی بوده اند.
درمدرکی که درباره پرورش اسب از آنها بدست آمده ، از نامهای هندوآریایی
زیادی برای لوازم اسبها استفاده شده و در پیمان صلح مذکور، از خدایان
هندوآریایی بسیار در زیارتگاه خدایان میتانی نام برده شده است. این موضوع
مدتهاست که تاریخدانان را دچار سردرگمی کرده است زیرا فاصله جغرافیایی
میتانیها با دیگر اقوام هندوآریایی که در آن زمان در آسیای میانه و
افغانستان زندگی میکردند ، بسیار زیاد میباشد. نظریه متداول درباره مهاجرت
هندوایرانیها اینست که آنها از دشتهای آسیای میانه به شمال شرقی ایران و
سپس دره رود سند کوچ کرده اند. اگر این موضوع را بپذیریم ، وجود گروهی از
هندوآریاییهای حاکم در غرب ایران بسیار گیج کننده خواهد بود. یک پاسخ ممکن
اینست که شاخه ای از هندوایرانیها از شمال دریای خزر بسوی قفقاز و غرب
ایران آمده اند. این پاسخ و نظایر آن تا زمانیکه شواهد کافی برای آنها
موجود نباشد، بصورت نظریه باقی خواهند ماند.