ساپفو اهل لسبوس Lesbos در آسیای صغیر بود که یکی از مهاجرنشین های یونانی بود از تبار ایولی ها بود . دوران شکوفایی او را بین سال های 610 تا 580 ق م دانسته اند . در زبان محلی به او پسافو Psappho نیز می گفتند . این شاعره غزل سرا در تمام دوران عمر خویش از شهرت بسزایی برخوردار بود و برای نوشته های زیبایش تحسین بسیاری را برانگیخته بود . گفته شده است که او بیشتر از تمام شاعران تاریخ ادبیات یونانی ـ بجز آرخیلوخوس Archilochus و آلکایوس Alcaeus ـ به حوزه روابط شخصی خود با خواننده وارد شده است و در این کار فرا روی کرده است . فرهنگ لغاتش بیشتر بومی است زیرا که بیشتر برای سرزمین خودش سروده است و کمتر وجه ادبی دارد . جملات اشعارش کوتاه ، موجز ، تماشایی و صادقانه است . او انسانی گوشه گیر بود و منتقدینش درباره این گونه داوری کرده اند که او آدمی با رنجش ها و خلسه های فراوان درونی بود . اما احساساتش ابداً ارزشی نداشتند تا این که اورا به داشتن آرامشی نسبی رهنمون کنند . گفته شده است که او با مردی ثروتمند به نام سرکولاس Cercolas اهل جزیره آندروس Andros ازدواج کرد . بنا به سنت گفته شده است که اورا به همراه دیگر اشراف لسبوس برای مدتی به سیسیل Sicily تبعید کردند که احتمالاً واقعیت دارد ؛ هر چند که بیشتر زندگیش در میتیلنه Mytilene از جزیره لسبوس سپری گشت . درونمایه بیشتر اشعارش شخصی بود که پیرامون دوستی ها و دشمنی هایش با دیگر زنان است هرچند که شرح حال برادرش کاراکسوس Chraraxus بخشی از اشعار دیگرش می باشد . در بعضی از آثارش می توان ردپای آشوب ها و آشفتگی های سیاسی دورانش را دید ، همچنین اشعارش بازتابی از شاعر همعصرش آلکایوس نیز هست .معمولاً در آن دوره برای لسبوسی ها امری رایج بود که زنان خانواده های اشراف و طبقات ممتاز جامعه در تشکل های خصوصی گردهم جمع می آمدند تا به گونه ای روزهایشان را در بی هودگی ، خوشی های جذاب و به خصوص شعرسرایی و ازبرخوانی اشعار صرف کنند . ساپفو همچنان روحی در کالبد یکی از این انجمن ها بود ، چنان که تشکل او اعضای بسیاری داشت که شیفته او بودند و حتی از راههای دور برای دیدن او می آمدند . درونمایه اصلی اشعارش بیشتر شرح عشق ها ، رشک ها و نفرت های انسانی است که در آن فضای شهوانی شکوفا شد . رقببانش در دیگر انجمن ها از این محبوبیت او خشمگین شدند و سعی کردند او را تحقیر کنند . ساپفو احساساتش را برای زنان دیگر که معمولاً نامی از آن ها برده نشده است ،و در رابطه با آن ها به گونه ای از عطوفت نجیب زادگی و عشقی آتشین مزاج نشان داده است . نویسندگان باستان در دوره ای عقیده داشتند که حجم بسیاری از آثارش در مواجهه با این زنان سروده شده است و به او نسبت زن همجنس بازLesbian  می دادند . شعرش نشان می دهد که او گرامی داشته است احساسات شدیدش را نسبت به دوستانش تا زنان دیگر ، اما هیچ چیز در آن چه که از آثارش باقی مانده بیانگر ارتباط او یا شاگردانش با منش همجنس گرایان نیست . این مسئله مشخص نشده است که اشعارش چگونه در زمان خودش و سه یا چهار قرن بعد چاپ و منتشر شد . در عصر دانشوران اسکندرانی ( خصوصاً سومین و دومین قرن پیش از میلاد ) ، آن چه که از آثار او در یک ویرایش استاندارد ، جمع آوری و منتشر گردید ، نه کتاب از غزل های عاشقانه و یک کتاب از قصاید ساپفو بود . این چاپ ویرایش شده نتوانست در ابتدای قرون وسطی جان سالم به در ببرد . هشت تا نه قرن پس از ساپفو ، اشعارش تنها بوسیله نقل وقول های نویسندگان بیان می شد . تنها یک شعر به طول 28 خط و شعری دیگر به طول 16 خط از او به طور کامل باقی مانده است . پس از سال 1898 قطعات کوتاهی در پاپیروس های مصری پیدا شد ، به هر حال اشعارش به طور کامل باقی نمانده است و بسیاری از این اشعار از نظر ساختار و محتوا با دو قطعه شعری که نقل وقول شده است ،همانند نیست .