او را به خاطر زادگاهش ،کوه سینتوس در دلوس،سینتیا هم خوانده اند.او خواهر دوقلوی آپولوست و دختر زئوس و لتو.

او بانوی وحوش بود و میر شکارِ خدایان؛کاری بس غریب برای یک زن.آرتمیس مانند یک شکارچی خوب ،همیشه مواظب نوزادان بود،و در هر جا نگاهبان و پاسدار.با وجود این ،با تضاد اخلاقی ویژه ای کهدر داستانهای اساطیری دیده می شود،از حرکت ناوگان یونان به تروا جلوگیری کرد تا اینکه دوشیزه ای را برایش قربانی کردند.در بسیاری از داستانها او را زنی آتشین مزاج و تند خو و کینه جو کعرفی کرده اند.از سوی دیگر می گفتند زنانی که آرام و بدون درد و سریع جان می بازند،مرگشان بر اثر تیر های نقره ای اوست.

چونفئوبوس آفتاب بود و او نیز ماه،بنابراین آن دو را به ترتیب فوئبه و سلنه که به زبان لاتینی لونا گویندمی نامیدند.اما هیچ یک از این دو نام ،یعنی سلبه و لونا به او تعلق نداشت.فوئبه یک تیتان بود و از خدایان کهن و سالخورده ،و سلنه هم همینطور که واقعا الهه ماه بود و این فوئبه هیچ ربطی به آپولو ندارد.آن الهه خواهر هلیوس،خدای آفتاب، بود که آپولو را با وی اشتباه گرفته اند.

در دیوان شاعران دورانهای بعد آرتمیس را هکات یا هکاته هم خوانده اند و با او یکی دانسته اند.این زن «الهه ایست با سه شکل یا صورت» :سلن یا سلنه در آسمان،آرتمیس بر روی زمینو هکات یا هکاته در دنیای زیرین و نیز در دنیای بالا در آن هنگام که در تاریکی فرو رفته است.هکاته الهه بخش تیره ماه بود و نیز شبهای تیره ای که ماه پنهان مانده است.این الهه با تاریکی سر و کار داشته،و الهه گذرگاه ها بود،که می گفتند محل ویژه جادوگران اهریمن صفت است.او الهه ای شوم بود:

 هکاته دوزخ،
که می تواند هر چیز نیرومندی را در هم بشکند.
بهوش،بهوش!سگان تازی وی در شهر پارس می کنند.
در هر جا که سه راه به هم می رسند او ایستاده است.

تغییر ناگهانی الهه ای بادپا و شکارچی بزرگی که در جنگل ها خیز بر می دارد و چون برق می گذرد و الهه ای که ماه را با نور خود تا این حد زیبایی می بخشد،و الهه ای که در ستایش وی سروده اند:

در اصل بسیار عفیف و پاکدامن است،

و برگها و میوه ها و گلها برای او گرد می آیند

ولی برای ناپاکان هرگز

بسیار شگفت انگیز است.کاملا آشکار است که این الهه میان «خیر و شر» یا نیکی و بدی سرگردان و مردّد است و این حالت در تمامی خدایان دیده می شود.این الهه درخت سرو و تمامی جانوران وحشی،به ویژه گوزن را مقدس می دانست.