نویسندگان کلاسیک اطمینان می دادند که متقاضی بار یافتن می بایست ملتزم به تعظیم به فرمانروا شود . برای نمونه این همان کاری است که ارتبان هزرپتیش به روشنی برای تمیستوکلس تشریح می کند :

از میان پسندیدهترین قوانینمان آن قانونی از همه پسندیده تر است که به ما حکم می کند به شاه حرمت نهیم و به او مانند تمثال آن خداوندی که بر جهان فرمان می راند ، تعظیم کنیم بنابراین ، چنانچه رسوم ما را تایید می کنی و تعظیم کردن را می پذیری ، میتوانی او را ببینی و با او سخن بگویی، اما چنانچه آن را نمی پذیری ، ناچاری برای تقدم عرایضت ، به دیگران در مقام میانجی توسل جویی ؛ زیرا بر طبق رسوم اجدادی ما ، شاه نباید به مردی که از تعظیم کردن سرباز میزند ، بار دهد (تمیستوکلس ، کتاب27 ، بند5-4)

مکرایسمنیاس نیز یک واقعه را یاد آوری میکند و می گوید :

وقتی به حضور شاه بار رفت ، حلقه را که در انگشت داشت بیرون کشید و مخفیانه جلو پای خود افکند ، پس از آن به شتاب خم شد ، گویی تعظیم می کند و آن را برداشت او در برابر پارسیان وانمود به تعظیم کردن کرد اما در واقع از کاری که برای یونانیان شرم آور بود ، پرهیز نمود (حکایات گوناگون ، کتاب 1 ، بند 31) .

منبع : کتاب امپراطوری هخامنشی جلد اول – فصل پنجم:تصاویر جهان – صفحه 2-261 به نوشته « پی یر بریان » به ترجمه ناهید فروغان

-  -  -

البته باید یاد آور شویم که تعظیم به معنای زانو زدن و به خاک افتادن نبوده است (چون که ایسمنیاس زانو نمیزند ) و خم کردن بالا تنه کافی است .