خدایان روم باستان - گزیده ای از تاریخ تمدن جهان باستان (ایران، مصر‍، یونان

     

 

 

 

 

.: سایر زبان ها : عربی ؛ انگلیسی ؛ ترکیه ؛ فارسی :.

 

.: سایر بخش ها: دانلود کتابهای باستانی؛ ؛ اساطیر و افسانه های باستانی ؛ چهره های ماندگار ؛ انی کاظمی :.



برخی از خدایان روم باستان:.

 

فونوس

 

فونوس نوه پسری ساتورن بود و نوعی خدای رومی پان و خدای روستایی. او او پیام بر و پیشگو نیز بود و وقتی انسانها در خواب بودند با آنها سخن می گفت

 

فون ها

 

فون ها، ساتیرها یا نیم خدایان رومی بودند.

 

کوئیرینوس

 

کوئیرینوس نام خداوندی رومولوس،بنیان گذار شهر رم بود.

 

مان ها

 

مان ها ارواح نیکوکار دربار هادس بودند که گاهی خدا به شمار می آمدند و مورد پرستش قرار میگرفتند.

 

لمور ها

 

لمورها یا لارواها ارواح مردگان گنه کار وپلید بودند که همه از آنها می هراسیدند

 

لوسینا

 

لوسینا را زمانی ایلی تیا ی رومی میدانستند که خدای زایمان بود ولی این نام را معمولا به جای جونو و دیانا بکار میبرند.

 

پومونا و ورمونتس

 

در آغاز نومیناها و قدرتهایی بودند که از تاکستانها و باغها نگهداری میکردند. اما بعد ها شخصیت و تجسم یافتند ودر داستانی آمده است که چگونه به عشق یکدیگر گرفتار شدند.

 

کامن ها

 

کامن ها نخست الهه هایی مفید و واقع گرا بودند و محافظ چشمه سارها و چاهها که هم پیشگویی میکردند وهم بیماریها را درمان میکردند.اما آن هنگام که خدایان یونانی به روم آمدند کامن ها را مشابه خدایان غیر فعال وبیهوده مثل موزها به شمار آورده اند که فقط به علم و هنر می اندیشیده اند.

جانوس:.

 

جانوس نیز اصولا یکی از نومینا ها بود و  مظهر«حدای آغاز نیک» که بی تردید پایانی نیکو در بر داشت.او تا حدودی شخصیت و تجسم یافته بود.پرستشگاه وی در رم  به شرق و غرب کشیده بود، یعنی در همان جاهایی که روز آغاز پیدا میکند و پایان می یابد آنجا دو در داشت که مجسمه اش را در بین آنها برپا داشته بودند و آن مجسمه دو صورت یا چهره داشت، یکی جوان و دیگری پیر.این درها را فقط هنگامی که صلح و آرامش بر شهر حاکم بود می بستند. در هفتصد سال نخستین از عمر شهر رم درها را سه بار بستند:در دوران فرمانروایی نوما،پادشاه نیکو کار؛پس از جنگ نخست یونیک که کارتاژ در سال 241 پیش از میلاد مسیح شکست خورد؛و در دوران فرمانروایی آگوستوس که به روایت میلتون شاعر:

 هیچ صدای جنگ و ستیزی

در دنیا به گوش نرسید

بنابراین ماه وی(جانوس)،یعنی ماه ژانویه را نخستین ماه سال نو قرار دادند.

لارها و پنات ها از خدایان روم باستان:.

 

لارها و پنات ها مهمترین و معتبر ترین خدایان رومی ها بودند. هر خانواده رومی یک لار داشت که روح یک نیا بود و چندین پنات که خدایان اجاق و پاسداران انبار آذوقه بودند.آنها خدایان خاص خانواده بودندو پاسداران تمامی اعضای خانواده و فقط به آنان تعلق داشتند. آنها را در معابد نمی پرستیدند و فقط در خانه مورد پرستش قرار میگرفتند و هر بار که خانواده سفره می گسترد مقداری از غذا به آنان نیز پیشکش می شد. البته لارها و پنات های عمومی هم وجود داشتند که وظیفه شان در قبال شهرها همان بود که دیگران در برابر خانواده ها داشتند.همچنین نومیناهای زیادی بودند که با زندگی خانوادگی در ارتباط بودند مثل ترمینوس،که پاسدار مرزها بود؛پریاپوس که علت حاصلخیزی و باروری بود؛پالس،نیرو دهنده چهارپایان و سیلوانوس،یاری دهنده کشاورزان و هیزم شکنان.

ساتورن:.

 

ساتورن اصولا یکی از نومینا هاست و پاسدار و حافظ بذر پاشان و بذر، همانگونه که همسرش اوپس یاری دهنده برداشت محصول بود. در اعصار بعد او را مشابه کرونوس یونانی و پدر ژوپیتر دانستند.بدین ترتیب وی به یک شخصیت ویژه بدل شد وداستانهای زیادی درباره او بر سر زبان ها افتاد.در زمستان هر سال به یاد دوران طلایی فرمانروایی وی بر سرزمین ایتالیا جشن بزرگ«ساتورنالیا»را برگزار می کردند.سبب برگزاری این جشن این بود که می پنداشتند دوران طلایی در همین زمان به زمین باز می گردد.در آن زمان هیچ جنگی روی نمی داد،برده ها و اربابان بر سر یک سفره می نشستند،اعدامها به تعویق می افتاد،زمان دادن هدیه بود و فکر برابری و یکسان بودن انسانها از یاد آدمیان نمی رفت




.: نوشته های آرشیو نشده :.
هر آمدنی رفتنی داشت. ما هم از پارسی بلاگ رفتنی بودیم.
[عناوین آرشیوشده]