داریوش در سوئز میگوید . . .:.

ترجمه‌ی فارسی کتیبه‌ی داریوش در سوئز (DZc):
1. خدای بزرگ است اهوره مزدا که آن آسمان را آفرید، که این زمین را آفرید، که انسان را آفرید، که شادی را برای انسان آفرید، که داریوش شاه را آفرید، که به داریوش شاه این پادشاهی را بخشید: بزرگ، دارای اسبان خوب، دارای مردان خوب.
2. من‌ام داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورهای دربردارنده‌ی همه‌ی تبارها. شاه در این زمین بزرگ دورکران، پسر ویشتاسپ، یک هخامنشی.
3. داریوش شاه می‌گوید: من یک پارسی‌ام، از پارس مصر را گرفته‌ام. من فرمان به کندن این کانال از رودی به نام نیل (Praava)، که در مصر روان است، به دریایی که از پارس می‌آید دادم. پس این کانال بدان سان که فرمان داده بودم کنده شد، کشتی‌ها از مصر به واسطه‌ی این کانال به پارس رفتند، بدان سان که کام من بود.