رامسیوم (Ramesseum)
در تبس بین نخستین سال تا دوازدهمین سال سلطنت رامسس دوم بدین منظور ساخته
شد که معبد تدفینی وی باشد. هنگامی که این معبد باشکوه در مقیاسی بسیار
بزرگ به طول 300 متر و عرض 200 متر توسط معماری به اسم "پنره" (Penre)
طرح گشت، خطایی فاحش، کیفیت و ثبات جاودانگی بنا را مخدوش کرد و آن، احداث
معبد در مکانی بود که هر ساله طغیان نیل آن را دربر می گرفت. در همان مقطع
زمانی که رامسیوم درحال ساخت بود، معبد ستی اول در ابیدوس، رو به ویرانی
نهاده بود.

طرح این بنا به طور کامل، مشابه دیگر معابد است: در جوار رود نیل قرار دارد، دارای دروازه بزرگ دو برجی ورودی، حیاطها،  تالارهای ستوندار و اتاقهای مقدس تاریک و سرپوشیده ای می باشد.

دو بخش معبد، در
قیاس با دیگر قسمتها، بسیار جالب توجه هستند. نخست دو تندیس عظیم الجثه
سقوط کرده رامسس دوم به ارتفاع 17 متر است که سیمایی دراماتیک به مجموعه
داده و دیگری، بخش کارکنان می باشد که در دیگر معابد، قسمت مذکور در فاصله
دورتری نسبت به حرم مقدس واقع می شود و یا کلاً توسط عوامل انسانی یا
طبیعی از بین می رود، درحالیکه این بخش در رامسیوم، به طور غیر معمولی
سالم باقی مانده است.