لندن
ستون
یا سوزن لندن، در بخش وست مینیستر (Westminster) ، بر روی گردشگاه
ویکتوریا و نزدیکی پل گولدن جوبیلی (Golden Jubilee Bridges) قرار دارد.
این ستون در سال 1819 میلادی، توسط نایب السلطنه مصر محمد علی پاشا و به
یادبود پیروزیهای لرد نلسون Lord Nelson در نبرد نیل و سر رالف ابرکرامبی
(Sir Ralph Abercromby) در نبرد اسکندریه به بریتانیا تقدیم شد. هرچند که
دولت انگلستان این حرکت را با خوشی پذیرفتند، اما هزینه حمل و نقل آن به
لندن را بر عهده نگرفتند.

اوبلیسک تا سال 1877 در اسکندریه باقی
ماند تا اینکه سر اراسموس ویلسون (Erasmus Wilson)، کالبد شناس مشهور و
متخصص بیماریهای پوست، مخارج حمل و نقل آن به لندن- که در آن زمان به مبلغ
چشمگیر 10000 پوند بالغ میشد- را بر عهده گرفت. این ستون پس از حدود 2000
سال از میان شنها بیرون آورده شد و در یک استوانه عظیم آهنی – به طول 28 و
عرض 4.5 متر- جای داده شد. این استوانه توسط مهندسی به نام جان دیکسون
(John Dixon) ساخته شد و کلئوپاترا نام گرفت.

بدنه استوانه یا
سیلند مذکور مجهز به تیغه سکان و دکلی برای نصب بادبان و همچنین لغزه
گیرهایی بود که امکان یدک کشیده شدن ستون را فراهم میکرد.قرار بود که این
قطعه شناور توسط کشتی اولگا Olga به سمت لندن کشیده شود.

اما این
کوشش در روز 14 اکتبر 1877 با شکست مواجه شد زیرا کلئوپاترا در طوفانی
واقع در خلیج بیسکی (Bay of Biscay) سرنگون شد و به کناره رانده شده، در
آنجا باقی ماند تا اینکه کشتی بریتانیایی فیتزموریس (Fitzmaurice) آنرا
برای تعمیر به فرول (Ferrol )اسپانیا برد. بالاخره این ستون در ژانویه
1878 وارد شهر گریوسند (Gravesend) انگلستان شد و در ماه اگوست همان سال
در گردشگاه ویکتوریا نصب شد.

اطراف سوزن کلئوپاترا با دو مجسمه
کپی از ابوالهول مصری از جنس برنز تزئین شده است که بیشتر به نظر میرسد
مشغول نظاره ستون هستند تا اینکه از آن نگهبانی کنند. دلیل این حالت
نادرست نیز این اس که ابولهولها به جای اینکه پشت به ستون و رو به "دشمن"
باشند، پشت به دشمن و رو به ستون نصب شده اند. در 4 سپتامبر سال 1917 ود
در طی جنگ جهانی اول، بمبهای اولین بمباران هوایی آلمان در نزدیکی این
ستون فرود آمدند. برای به یادگار نگه داشتن این واقعه، محل برخورد بمبها
تا امروز مرمت نشده است و گودالهای ناشی از اصابت شرپنل shrapnel و
آسیبهایی که به ابوالهول سمت راست ستون وارد شده، کاملا مشخص است.

پاریس
ستون
پاریس در میدان کنکورد (Place de la Concorde) قرار دارد. مرکز این میدان
با این ستون اوبلیسک عظیم با متن هیروگلیفی در ستایش رامسس دوم، اشغال شده
است. این ستون در گذشته در ورودی معبد لاکسور (Luxor Temple) مصر باستان
قرار داشت. محمد علی پاشا این اوبلیسک 3300 ساله را در سال 1826 به فرانسه
تقدیم کرد و در سال 1833 لویی فیلیپ، پادشاه وقت فرانسه دستور نصب آن را
در میدان کنکورد، در نزدیکی محلی که لویی شانزدهم و ماری آنتوانت گردن زده
شدند، صادر کرد. با توجه به محدودیتهای فنی آن زمان، حمل و نقل این ستون
کار آسانی نبوده است و برای به خاطر ماندن این شیوه ها کار شاق حمل و نصب
ستون، نمودارهای تصویری از ابزار و وسایل و چگونگی حمل این ستون بر روی
پایه آن حک شده است.

این ستون از جنس گرانیت سرخ با احتساب پایه
آن، 23 متر ارتفاع و 250 تن وزن دارد. این ستون فاقد سر هرمی شکل خود
بود-که بنا به نظر کارشناسان در قرن ششم ق.م. ربوده شده است- و به همین
دلیل در سال 1998 دولت فرانسه یک نوک هرمی مزین به ورق طلا بر روی آن نصب
کرد. این ستون با دو فواره که در زمان برپا کردن آن ساخته شد، احاطه شده
است.

نیویورک
ستون
نیویورک در سنترال پارک (Central Park) قرار گرفته است. پس از افتتاح
کانال سوئز در سال 1869، اسماعیل پاشا خدیو مصر، به امید ترویج و توسعه
روابط تجاری، برای اولین بار به اهداء یک اوبلیسک به ایالات متحده آمریکا
اشاره کرد. اما این ستون به طور رسمی توسط توفیق پاشا- پسر اسماعیل پاشا-
در طی نامه ای به تاریخ 18 مه سال 1879، به آمریکا اهدا شد.

حتی
در آن زمان هم برپا ساختن ستون تا 22 ژانویه 1881 انجام نگرفت. ویلیام
وندربیلت (William Vanderbilt)، از متنفذترین غولهای صنعت راه آهن،
پشتیبانی مالی پروژه را بر عهده گرفت و کار دشوار حرکت دادن اوبلیسک از
اسکندریه و حمل آن به ایالات متحده به عهده هنری هانیچرچ گورینگ (Henry
Honychurch Gorringe) دریابان نیروی دریایی آمریکا گذاشته شد.

عملی
شدن این حرکت یک دهه به طول انجامید و بنابر اطلاعات موجود در وب سایت
سنترال پارک، این ستون 244 تنی گرانیتی در ابتدا از حالت عمودی به افقی
برگردانده شده و سپس در کشتی بخار دساوگ (Dessoug) که قبل از این در خدمت
نیروی دریایی بود، قرار داده شد و از مدیترانه عبور داده شد، سپس بدون
توقف از اقیانوس اطلس طوفانی گذشت. پایه این اوبلیسک بر روی عرشه و در
قسمت انتهایی کشتی حمل شد و بالاخره در 20 جولای 1880 به آمریکا رسید. حمل
این ستون از ساحل رود هادسون به جزیره استاتن (Staten Island) چهارماه به
طول انجامید. بخش نهایی این سفر از روی پل پایه خرپایی مخصوصی که اصلا
برای این منظور ساخته شده و از خیابان پنجم نیویورک تا محل جدید آن در تپه
گریوک (Greywacke Knoll) امتداد داشت، انجام گرفت.