تاریخ تمدن مصر باستان - گزیده ای از تاریخ تمدن جهان باستان (ایران، مصر‍، یونان

     

 

 

 

 

.: سایر زبان ها : عربی ؛ انگلیسی ؛ ترکیه ؛ فارسی :.

 

.: سایر بخش ها: دانلود کتابهای باستانی؛ ؛ اساطیر و افسانه های باستانی ؛ چهره های ماندگار ؛ انی کاظمی :.



کشف یک معبد باستانی باارزش در مصر:.

کشف یک معبد باستانی باارزش در مصر

گروه بین‌الملل: زاهی حواس رئیس مجلس اعلای آثار باستانی مصر اعلام کرد که باستان‌شناسان مصری موفق به کشف معبدی در شهر «ماضی» نزدیک شهر «الفیوم» شده‌اند                       .
به گزارش سایت محیط، این معبد که به «الهه رننوت» مشهور است علاوه بر آن، یک مرکز اداری و محل تجمع کاهنان نیز بوده است                 .
بر اساس مطالعات باستان‌شناسان که بر روی معماری این بنا انجام شده، این معبد مربوط به دولت‌های میانی سال‌های 1991 تا 1783 قبل از میلاد بوده است              .
حواس در این باره گفت: «این اکتشاف یک کشف بزرگ برای تاریخ مصر محسوب می‌شود. با این کشف می‌توانیم پاسخ بسیاری از سئوالات درباره معماری معبد شهر ماضی که تنها بنای به جا مانده از دوران دولت‌های میانی دوران فرعونیان باستان است را بیابیم.                              »
ساختمان این معبد به شکل تمساح ساخته شده و مصریان قدیم در آن الهه «سوبک»، الهه باروری زمین که به شکل مار بوده را می‌پرستیدند. این الهه معبودی نیز داشته که «حورس» نام داشته است. مردمان مصر تا 12 سلسله فراعنه یعنی تا امنحتب چهارم این الهه را جزو خدایان خود به حساب می‌آورده‌اند.
در همین حال باستان‌شناسان موفق شده‌اند تا در راه منتهی به معبد مجسمه‌هایی به شکل ابوالهول نیز کشف کنند که بسیار به مجسمه ابولهول مشهور شباهت دارد. راه این معبد خود نیز بسیار شبیه به راه «کباش» در معبدهای «اقصر» و «کرنک» در 700 کیلومتری جنوب قاهره است.
جنس آجرهای این بنا نیز همانند دیگر بناهای مصریان باستان ترکیبی از نوعی شیر و ماست دارد                 .
در این مکان همچنین تعدادی مجسمه، کاسه سفالی، اشیا، سنگ‌نبشته و کتیبه نیز کشف شده که بر روی آن‌ها زبان یونان باستان و زبان‌هایی از شاخه «دیموطیقی»، یکی از زبان‌های منقرض شده عهد باستان که اطلاعات کمی درباره آن موجود است، نوشته شده است                     .
حواس همچنین گفت: «باستان‌شناسان همچنین در این معبد موفق شده‌اند نامه‌هایی از ملکه «اراسیندی» به همسر بطلمیوس اول کاهن معبد الهه رننوت کشف کنند که در آن از خدمات این معبد به او بسیار تشکر شده است
شهر ماضی در بیابانی در 40 کیلومتری جنوب غرب شهر الفیوم واقع شده و در دوران خاندان فراعنه دوازدهم تاسیس شده است. این شهر بعدها توسط یونانیان به حیات خود ادامه داد

 


مقبره توتان خامون فرعون مصر باستان:.

لحظه به لحظه با هاروارد کارتر در راه کشف مقبره توت عنخ امن

 

هیچ می دانید بزرگترین کشف باستان شناسی سده گذشته, کشف مقبره " توت عنخ امن " بوده است؟ ایا دوست دارید احساس قبل و بعد از کشف این مقبره اسرار امیز را در وجودتان احساس کنید.؟ امروز تصمیم دارم شما را تا انجا که در توان دارم با هاروارد کارتر در کشف این بنای باشکوه همسفر کنم . نویسنده توانای انگلیسی بنام "L.G.H.JAMES " در کتابی با عنوان " هاروارد کارتر " با ما از روزهای قبل و بعد از کشف این مومیایی باستانی سخن میگوید . تصمیم من این بود که این مطلب را در 3 پست در اختیار شما مهربانان قرار دهم – اما دیدم حیف است برای لحظه ای شما را از احساس درونیتان خارج کنم .برای همین مجبور شدم بخاطره سنگین نشدن وبلاگ صفحه ای را لینک کنم تا شما نهایت لذت را از مطلب ببرید . مورد بعد مربوط به تصاویر میباشد, شما میتوانید تصاویر بزرگ این حادثه را در البوم اختصاصی وبلاگ پیشگویان بزرگ مشاهده کنید . ( البوم تصاویر ) دوستی در مطلب " مقبره مرگ " یاداوری کرده بود که نام سعی این مومیایی " توت عنخ امن " میباشد . انهم به روی چشم – از تمام عزیزان که با ایمیل و نظرات خود ما را دلگرم می کنند, صمیمانه دستشان را میفشارم و نهایت تشکر را دارم .

 

راهی بسوی توت عنخ امنچاره ای نبود و باید از خیر جستجو میگذشت . " جرج هربرت " پنجمین کنت خانواده " کارناروون " طی یک سرمایه گذاری 25 هزار پوندی خود ( معادل یک میلیون دلار فعلی ) که ظرف 6 سال در اختیار باستان شناسی بنام " هاروارد کارتر " قرار داده بود, به جز 13 کوزه کوچک مرمر سفید چیز دیگری در "دره  شاهان" نیافته بود . اکنون تابستان سال 1322 این اشراف زاده ناخرسند به این نتیجه رسیده بود که میبایست رویای یافتن گور گمشده " توت عنخ آمن " را کنار بگذارد . او مانند قمار بازی که پس از باختهای متوالی از پشت میز برمی خیزد – قصد داشت از ماجراجوئی های بیشتر دست بکشد . اما " کارتر " مصمم بود به کار خود ادامه دهد . این باستان شناس کوتاه قد و چهار شانه, با بینی پهن و بزرگ و سبیل امرانه که چهره ای خشن به او بخشیده بود, با شکست کامل ارزوی دیرینه اش مواجه بود – از اینرو شجاعانه اعلام داشت که کار را با هزینه خود ادامه خواهد داد . با توجه به وضعیت مالی " کارتر " که نشان دهنده تو خالی بودن عهد و سوگند وی بود, " لرد کارناروون " تحت تاثیر عزم جزم دوست خود, با اکراه موافقت نمود که فقط یکسال دیگر هزینه کاوش را تقبل خواهد کرد . " کارتر " در اعتقاد خود به این مسئله که مقبره محل دفن " توت عنخ امن " در دره شاهان دست نخورده میباشد عملا" تنها بود . در سال 1922 پافشاری او در جستجوهایش, سبب ریشخند و استهزاء برخی همکارانش گردیده بود . علاقه او به این گور 15 سال پیش در سال 1907 بر انگیخته شد و این زمانی بود که یک حقوقدان ثروتمند امریکائی بنام " تئودور دیویس " که در زمان بازنشستگی خویش به باستان شناسی روی اورده بود, به حفره کوچکی برخورده بود که قطعاتی از مصنوعات, حلقه های گل, و خورده های نان کوزه های شراب در ان موجود بود و برخی از ان اشیاء مهر سلطنتی " توت عنخ امن " زده شده بود . همانگونه که بررسیهای بعدی نشان داد, این اشیاء عتیقه فی الواقع پس مانده های از مراسم خاکسپاری ان فرعون بوده اند – اما " دیویس " مدعی بود که محل گور را شناسائی کرده است – ولی " کارتر " این ادعا را رد میکرد . کشف مهرهای " توت عنخ امن " کارتر را به این فکر انداخت که ارامگاه این فرعون جوان در محدوده مثلثی دو نیم هکتاری که محل حفاری " دیویس " بود قرار دارد, یعنی همان محدوده در بر گیرنده گورهای سه فرعون دیگر به نامهای " رامسس دوم " – " مرنپتاه " و " رامسس ششم " – تصمیم او به حفاری در این محدوده نشان دهنده عزم و لجاجت و یکدندگی او بود . صبح هیجان انگیز 4 نوامبر سال 1922 فرا رسید . همزمان با اخرین حفاری " کارتر " در جائی که توده سنگهای مربوط به گور " رامسس ششم " بر رویهم انباشته شده بود . سکوت عجیبی حکمفرما بود . کارگران او پله ای را که در قاعده یک سنگ تراشیده شد بود کشف کرده بودند – همه انها منتظر او بودند تا فرمان صادر شود . این باستان شناس دستور داد که به فوریت کار حفاری ادامه یابد و خود با هیجان به تماشای پدیدار شدن پلکانی که به پائین میرفت ایستاده بود . شانزده پله به یک گذرگاه زیر زمینی حفاری شده در درون تخته سنگها راه میبرد که مملو از قلوه سنگ بود . این گزرگاه 27 فوت طول داشت و پاکسازی ان چندین روز طول کشید . هنگامیکه دهلیز تمیز شد, " کارتر " خود را در برابر دری یافت که توسط تخته سنگهای بزرگ مسدود شده بود . بر روی این درب مهر و نشان گور سلطنتی مربوط به " دره شاهان " وجود داشت . او با قلب طپنده متوجه شد که در مزبور در ایام باستان گشوده شده و مجددا" مهر و موم گشته است . او بعدها نوشت : شک و تردیدهای ناشی از ناکامیهای گذشته بدنم را به لرزه دراورد – ایا این یک گور سلطنتی بود؟ ایا بالاخره گور " توت عنخ امن " را کشف کرده بود؟ ایا این گور هم توسط غارتگران عهد باستان از محتویات خود خالی شده بود.؟ برای پاسخ این سئوالات – میبایست 2 هفته دیگر صبر میکرد تا حامی مالی او یعنی " لرد کارناروون " که در انگلستان بسر میبرد به وی بپیوندد . در هر صورت او دستور داد تا مجددا" دهلیز و پلکان را از سنگ پر کرده و بر روی ان تخته سنگهایی قرار دهند تا مبادا دزدان – این 2 مرد را از ارزوی دیرینه شان که همانا گشودن در بدست خودشان بود محروم سازند . " دره شاهان " دهها سال بود که مورد توجه باستان شناسان قرار داشت. اگر چه این منطقه بسیار گرم و خشک و خالی از هر موجودی زنده ای بود, اما بخاطره تاریخچه پر از بیم و ترس ان – اذهان را به خود مجذوب میساخت . در این مکان متروک, در میان تپه های سنگی ان سوی "تبس " 28 فرعون قدرتمند در گورهای عمیقی خفته بودند که هم جنبه خانه را داشت و هم جنبه قبر – زیرا این گورها مملو از تجملات و لذتهای زندگی بود . این محلهای دفن, جایگاه سحر و جلال خیره کننده ای بودند . در طی 420 سالی که این دره ارامگاه شاهان شده بود ( منظور نام جدیدش میباشد ) جمعی متشکل از کارگران و هنرمندان فعال مشغول حجاری و تزئین گورهای سلطنتی بودند و از پی خود, اسناد و مدارک باور نکردنی از نقاط ضعف و قوت خود بر جای گذاشته – که این دره را نه فقط برای مردگان – بلکه برای زندگان نیز قابل توجه میساخت .

 

لحظه تاریخی فرا رسید

 

با ورود " لرد کارناروون " و دخترش " لیدی اولین " و دوستانشان " ارتور کلندر "  کارتر دستور داد تا گذرگاه را پاکسازی کنند و سپس در بعد از ظهر 26 نوامبر, اسکنه خود را بدست گرفت و در حالیکه دوستانش به خیره شده بودند, در تاریکی گذرگاه به ایجاد حفره ای در فوقانی ترین قسمت بلوکهایی که بر سر راه قرار داده شده بودند پرداخت . کارتر میگوید : با دستانی لرزان شکاف باریکی در گوشه فوقانی سمت چپ ایجاد کردم .شمع را داخل حفره نمودم و به تماشای درون اتاق پرداختم  . وقتی چشمانم به تاریکی عادت کرد, بتدریج قادر شدم محتویات اطاق را ببینم . حیوانات عجیب و غریب, مجسمه های طلا که درخشش ان همه جا را گرفته بود . برای لحظه ای که برای دیگران بی نهایت طول کشید از حیرت و تعجب گنگ شدم . " لرد کارناروون " با اضطراب از من پرسید : چیزی می بینی؟ و من تنها کلماتی را که توانستم بر زبان بیاورم اینها بود –(( بله چیز های شگفت انگیز ))


سلسله های مصر باستان:.

سلسله های مصر باستان که  که بطلمیوس  حدود  ??? سال قبل از میلاد تنظیم کرده است به شرح زیر می باشد:

    ?-سلسله های عتیق و شامل سلسله های اول و دوم می باشد.

   ?-سلسله های قدیم شامل سلسله های سوم تا آخر سلسله ششم.

   ?-دوره فترت اول شامل سلسله های هفتم تا آخر سلسله ی دهم.

   ?-دوره سلسله ی میانه شامل سلسله های یازدهم و دوازدهم.

   ?-دوره فترت دوم شامل سلسله های سیزدهم تا هفدهم.

   ?-دوره ی سلسله های جدید شامل سلسله ی هیجدهم تا آخر سلسله ی بیستم.  

   ?-دوره دوم سلسله های جدید شامل سلسله های بیست و یک و بیست و دو.

   ?-دوره جدید شامل سلسله های بیست و سوم تا آغاز حکومت بطلمیوس ها.

   ?-دوره ی بطالمه از ??? قبل از میلاد تا ?? قبل از میلاد.

   ??-دوره ی رومی ها از ?? قبل از میلاد تا حدود ??? میلادی

   دوران های فرهنگی قبل از تاریخ مصر را نیز دوره ی قبل از سلسله ها می نامند که خود تقسیم می شوند به:?-تازیان ?-بداریان ?-امراتیان ?-جرزیان. که ما به اینا فعلا کای نداریم.

 

 


هرم بزرگ جیزه (مصر باستان):.

هرم بزرگ جیزه                         
هرم بزرگ جیزه از عجایب هفت گانه و در واقع تنها بازمانده این هفت بنای اعجاب آور جهان باستان به شمار می آید. چگونگی ساخته شدن این هرم هرگز به طور قاطع معلوم نشده است و درباره آن نظرهای مختلفی وجود دارد.بنا به گفته هرودوت، تاریخ نگار یونان باستان، بنای هرم 30 سال طول کشیده است و صد هزاران برده برای ساختن آن به کار گرفته شده اند.

نظریه دیگری نیز سازندگان هرم را کشاورزانی عنوان کرده است که به دلیل طغیان رود نیل در فاصله ماههای تیر تا آبان، به کار ساختمان میپرداختند و برای آن دستمزد میگرفتند. طغیان رود به حمل و نقل سنگهای بنا نیز کمک میکرد. این سنگها از راه دور آورده میشد و هریک حدود 2.5 تن وزن داشتند. زمان ساخته شدن هرم سالهای 2566-2589 قبل از میلاد تخمین زده شده است و بیش از 2,300,000 بلوک سنگی در آن به کار رفته و ارتفاع آن- پس از از بین رفتن 9 متر از قسمت بالای آن- در حال حاضر به 140 متر می رسد. این هرم بزرگترین و قدیمی ترین هرم جیزه به شمار می آید.

خوفو یا خئوپس (فرعون سازنده هرم)                                   .
خوفو (Khufu) که در زبان یونانی خئوپس (Kheops) گفته میشود، دومین فرعون از سلسله چهارم فراعنه به شمار می آید و دوران سلطنتش حدود 23 یا 24 سال تخمین زده شده است. بنا به گفته هرودوت، خئوپس بر خلاف پدرش سنفرو (Sneferu) و پدربزرگش جوسر نتیریکیت (Djoser Netjeriket)، که هر دو شاهانی بخشنده و مردمدار بودند، مردی خشن و شاهی ظالم بود. او سه همسر داشت که هر یک در یکی از سه هرم کوچک دیگر دفن شده اند.

هرچند که هرم بزرگ به نوعی معرف جوهره مصر باستان به شمار می آید، از دوران سلطنت فرعون سازنده آن اطلاع چندانی در دست نیست. قرنها پس از سلطنت خئوپس، هرودوت در باره او نوشته است: " خئوپس سرزمین مصر را دچار هرنوع بدبختی ممکن کرد. او معابد را بست، تقدیم قربانی را نزد رعایای خود ممنوع اعلام کرد و آنها را وادار کرد تا بدون استثنا برایش کارگری کنند...مصریان به زحمت میتوانستند نام او را بر زبان بیاورند..و این از شدت تنفرشان بود.." نکته جالب دیگر اینکه با وجود عظمت و شکوه هرم، قایق بی نظیر تشییع جنازه و اشیای اعجاب انگیز مراسم به خاک سپاری که از خئوپس به جا مانده است، تنها تصویر موجود از چهره او یک مجسمه عاج 10 سانتی متری است.

 


ویژگی های اهرام مصر:.

ویژگی های اهرام مصر

هرم غول پیکر مصر از قدیمی ترین عجایب هفتگانه است البته این تنها بنایی است که در میان عجایب هفتگانه تا به امروز باقی مانده است.


زمانی که این هرم ساخته شد بلندترین ساختمان جهان در آن زمان محسوب می شدو این رتبه را تا 4000 سال حفظ کرد.


پادشاهان مصر باستان را فراعنه می نامیدند.یکی از این پادشاهان خفو بود. در حدود 2580سال قبل از میلاد مسیح این هرم بزرگ را برای محل دفن یاهمان آرامگاه فرعون ساخته اند                                            .
خفو همان فرمانروایی است که یونانی ها اوراخئوپس می نامیدند                   .
وپس از مدتی پسر ونوه ی خفو نیز برای خود هرم هایی را ساختند البته در اطراف ودر مجاورت این سه هرم چند هرم کوچک نیز بنا شده اند که این هرم ها مطعلق به درباریان وملکه ها بوده است.
مصریان باستان اعتقاد داشته اند که انسان پس از مرگ دوباره زنده می شود وبه همین خاطر در اطراف جسد مومیایی شده ی مردگان خود موادغذایی ووسایل دفایی و... رابه همراه آن ها دفن می کردن واهرام مصر نیز برای حفاظت ازجسد خفو و فراعنه ی دیگر ساخته شده است                                              .
اهرام مصر از سه هرم بزرگ تشکیل شده است که درکنار آنها هرم های کوچکی نیز وجود دارند.وقتی ما اهرام مصر را از نزدیک می بینیم هرم وسطی از همه بزرگتر به نظر می رسد ولی این اشتباه است زیرا که هرم وسط چون روی زمین مرتفع تری بنا شده است بزرگ تر به نظر می رسد.ولی در اصل هرم خفو که سمت چپ هرم وسط قراردارد از همه بزرگتر است .
هرم ها درگورستانی قدیمی در جیزه واقع شده اند. گروهی از باستان شناسان عقیده دارند که 000/100 کارگر به مدت بیست وسه سال کارکردند ودر این هرم بیش از دوملیون نیم سنگ به کار رفته که وزن آن ها از5/ 2تن تا چهل تن وزن دارد را بنا کرده اند. یکی از طریقه هایی که احتمال دارد مصریان باستان سنگ های غول پیکر را حمل می کردند شیوه ی غلطاندن و بلند کردن است
یکی از دانشمندان اتریشی به نام آقای پروفسر دکتر اسکارریدل برای این معما راه حلی پیشنهاد کرده است او می گوید که مصریان برای حمل این سنگ ها دور هم جمع می شدند و با نیروی خود و به وسی له ی اهرم هایی این سنگ ها را می غلتاندندودر این باره نظر های بسیاری وجود دارد بعضی از باستان شناسان عقیده دارند که این سنگ ها را با استفاده از سطوح شیبدار ماسه ای به بالای هرم ها می بردند.


وعده ای از باستان شناسان عقیده دارند که مصریان از داروهای نیروزای قوی استفاده می کردند وبه وسیله ی آنها این سنگ ها را به بالا می بردند                                         .

اهرام مصر از هر نظر چه از نظر معماری وموقعیت جغرافیایی در محل مناسبی قرار دارد.
-
هرم به گونه ای ساخته شده است که به چهار جهت اصلی مشرف است       .

-
خط مداری که از روی جیزه می گذرد دقیقا خشکی ها وآب های روی کره ی زمین را دقیقا نصف می کندوهرم در چنین نقطه ای از نصف النهار ساخته شده است                                                  .       

-
فاصله ی میان مرکز زمین تا هرم کاملا برابر است.


-
اندازه ی سطحی چهارجانبی حرم دقیقا برابراست با ارتفاع هرم         .                             

-
نوک هرم بزرگ دقیقا شمال واطرافش نیز طول استوا را تمثیل می نمایند.                                             

تمامی این محاسبات بیان گر آن است که اهرام مصر با اندازگیری های دقیق ریاضی ونجومی همراه است که نشان می دهد درآن زمان مصریان از نظر معماری بسیار پیشرفته بوده اند                                .
 


مومیایی در مصر باستان:.

مومیایی :
همان گونه که می دانید مومیایی در مصر قدیم متداول بود. مومیایی به جسد مرده ای می گویند که به شیوه ای خاص از آن طوری نگه داری شود که هرگز نپوسد. وازه ی مومیایی از زبان عربی آمده است و معنایش: «جسدی است که به وسیله ی موم یا قیر نگه داری شده است». حال ببینیم چرا مصریان اجسام مردگان را مومیایی می کردند؟
علت آن بود که به اعتقاد آنان روح پس از مرگ مانند پرنده ای که صور آدمی دارد، روزها به پرواز در می آید. سپس شبانگاه از ترس شیاطین دست از پرواز کشیده، به قبر خود باز می گردد. حال برای آن که روح قبر خود را گم نکند باید بدن او را سالم نگاه داشت. زیرا اگر بدن بپوسد و از بین برود روح دیگر نمی تواند قبر خود را بشناسد. از این رو مصریان طریقه ای برای جلوگیری از پوسیدن بدن یافتند که همان مومیایی کردن مردگان بود.
در زمانی دورتر از 3000 سال پیش از میلاد، در مصر اجساد مردگان را در میان ریگ های داغ بیابان نگه داری می کردند. سپس قبرهایی از سنگ تراشیدند و بدن افراد مهم را در آن ها می نهادند. اهرام نیز در مصر تقریباً به همین منظور پدید آمدند. ولی نه اهرام و نه قبرهای سنگی هرگز به خشکی ریگ های بیابان نبودند تا بتوانند به خوبی اجساد را حفظ کنند. از این رو کوشش به عمل آمد و مصریان راهی به صنعت مومیایی گشودند.
شیوه ی مومیایی کردن این گونه بود: نخست مغز و شش ها و دستگاه گوارش را از بدن مرده بیرون می آوردند. آن ها را در کوزه ای معروف به "کانوپی" نهاده، بیرون از جسد مرده دفن می کردند. در مرحله ی دوم، جسد مرده را با نمک به حالتی شبیه به ماهی دودی در می آوردند. آنگاه این جسد را در معرض گرما و باد بیابان، قرار می دادند تا خوب خشک شود و دیگر هیچ رطوبتی در آن باقی نماند. سپس آن را خوب می شستند و با صمغ کاج، مومیائیش می کردند. بعد از این کارها جسد را در میان صدها متر پارچه ی کتانی خوب می پیچیدند. عمل مومیایی 70 روز طول می کشید! در ضمن نجارها هم دست به کار می شدند و جعبه های مخصوصی برای مومیایی می ساختند. جسد افراد مهم و ثروتمند را در میان جعبه های متعددی، یکی در میان دیگری می نهادند. صنعت گران نیز به نقاشی و تزئین روی جعبه ها می پرداختند و طرح و رنگ هاب بسیار گوناگونی بر روی آن ها می انداختند. دیوارهای مقبره نیز دارای نوشته ها و عکس هایی بود که همه شرح داستان زندگی آن مرده بود. آن گاه چیزهایی که برای او در زندگی خوشی و راحتی فراهم آورده بودند، همه را در کنارش قرار می دادند. با این کارها بود که مصریان می پنداشتند مرده برای زندگی پس از مرگ، کاملاً آماده و مجهز گردیده است.
گل‌های سه هزار ساله در یک تابوت از دوره مصر باستان:.

گل‌های سه هزار ساله در یک تابوت از دوره مصر باستان
خبرگزاری میراث فرهنگی - بین الملل - در تازه ترین کاوش‌های صورت گرفته در دره شاهان و محل دفن فراعنه مصر، آخرین تابوت سنگی بدست آمده از حجره‌های مدفون، به کشف حلقه‌های گل سه هزار ساله منجر شد.
به گزارش «مجله نشنال جغرافی»، محققان و خبرنگارانی که هنگام بازگشایی تابوت سه هزار ساله گرد آمده بودند امیدوار بودند که این تابوت پسر مشهور مادر فرعون توت عنخ آمون را در خود گنجانیده باشد، اما پس از باز کردن تابوت، پوشش پارچه‌ای و الیاف گیاهی از گل‌های ظریف خشک شده بدست آمد.
نادیا لوکما سرپرست موزه مصر شناسی قاهره به خبرنگاران حاضر در محل به هنگام بازگشایی تابوت گفته بود: «بسیار امیدوار بودم در این تابوت یک مومیایی بدست آوریم اما وقتی که این گل‌ها را دیدم گفتم این خیلی بهتر است. اینها واقعا زیبا هستند. »
گل‌های کشف شده ظاهرا بقایایی از حلقه گل‌هایی هستند که با نخی طلایی به هم زنجیر شده بودند و در گذشته به عنوان نوعی ابزار زینتی توسط خاندان سلطنتی مصریان باستان استقاده‌می‌شد.
لوکما همچنین یادآور شد: «این مورد بسیار کمیاب است و تاکنون مشابه آن در هیچ موزه ای دیده‌نشده است. البته ما مشابه این حلقه‌های گل را در نقاشی‌ها دیده ایم اما تاکنون در زندگی واقعی مشابه آن را ندیده ایم. این یافته ها بسیار نادر و با اهمیت هستند.»
دره شاهان منطقه ای باستانی در نزدیکی لوسور واقع در مصر است که برای مدت هزاران سال محل دفن سلاطین و شاهان مصر باستان بود.
حجره تازه کشف شده اولین کشف باستان شناسان در این منطقه پس از کشف جسد توت عنخ آمون در سال 1922 به شمار می رود.
به گزارش نشنال جغرافی، لنی بل متخصص مصر‌شناس از دانشگاه براون در رذآیلند اظهار داشته‌است که کشف هر نوع آرامگاه و مقبره ای در دره شاهان صرف نظر از این که چه کاربردی داشته، واقعا هیجان انگیر است.
بل یادآور شد که در مصر باستان استفاده از حلقه های گل برای عزیزان در گذشته مرسوم بوده و آنان نیز همانند مردم دوران ما در قبرستان‌ها گل بر گور عزیزان خود می گذاشتند . (( مصر باستان ))
<   <<   6   7   8   9   10   >>   >



.: نوشته های آرشیو نشده :.
هر آمدنی رفتنی داشت. ما هم از پارسی بلاگ رفتنی بودیم.
[عناوین آرشیوشده]